ฤทธิ์​อำนาจของอีซา​เหนือโรคและความเจ็บป่วย

เรื่อง​ที่ 10

มะระโก 5:21-42

21เมื่ออีซาลงเรือข้ามฟากกลับไปแล้วมหาชนมาหาท่าน ขณะที่ท่านยังอยู่ที่ริมฝั่งทะเล 22และมีนายธรรมศาลาคนหนึ่งชื่อ ไยรัสมาที่นั่น เมื่อเขาเห็นอีซาก็กราบลงที่เท้าของท่าน 23แล้วกล่าวอ้อนวอนท่านว่า “ลูกสาวเล็กๆ ของข้าพเจ้าป่วยหนัก ขอท่านไปวางมือบนเธอ เพื่อเธอจะหายโรคและมีชีวิตอยู่” 24ท่านจึงไปกับเขา

มหาชนตามไปและเบียดเสียดท่าน 25มีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นโรคโลหิตตกมาสิบสองปีแล้ว 26เธอทนทุกข์ลําบากมากกับหมอหลายคน และสูญสิ้นทรัพย์ที่เธอมี แต่โรคนั้นก็ไม่ได้บรรเทา กลับยิ่งทรุดลง 27เมื่อหญิงผู้นั้นได้ยินถึงเรื่องอีซา เธอก็เดินเข้าไปในฝูงชนที่มาทางข้างหลังท่าน และแตะต้องชายเสื้อของท่าน 28เพราะคิดว่า “ถ้าฉันได้แตะต้องเพียงชายเสื้อของท่าน ฉันก็จะหายโรค” 29ทันใดนั้นโลหิตที่ตกก็หยุดแห้งไป และหญิงผู้นั้นรู้สึกตัวว่าโรคหายแล้ว 30อีซาเองก็รู้สึกทันทีว่าฤทธิ์ซ่านออกจากท่าน จึงเหลียวหลังมาหาฝูงชนถามว่า “ใครแตะต้องชายเสื้อของเรา?” 31พวกสาวกกล่าวว่า “ท่านก็เห็นอยู่แล้วว่าฝูงชนกําลังเบียดเสียดท่าน แล้วท่านยังจะถามอีกหรือว่า ‘ใครแตะต้องเรา’?” 32อีซามองดูรอบๆ เพื่อจะดูว่าใครเป็นคนที่ทํา 33หญิงผู้นั้นก็กลัวจนตัวสั่นเพราะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง จึงมากราบลงแจ้งแก่ท่านตามความเป็นจริงทั้งสิ้น 34ท่านจึงกล่าวกับหญิงผู้นั้นว่า “ลูกหญิงเอ๋ย ที่หายโรคนั้นก็เพราะลูกศรัทธา จงไปเป็นสุขและหายโรคนี้เถิด” มหาชนตามไปและเบียดเสียดท่าน

35ขณะที่ท่านยังกล่าวไม่ทันขาดคําก็มีบางคนมาจากบ้านนายธรรมศาลาบอกว่า “ไยรัส ลูกสาวของท่านตายแล้ว ยังจะรบกวนอาจารย์อีกทําไม?” 36แต่อีซาไม่สนใจในสิ่งที่พวกเขากล่าวนั้น ท่านกล่าวกับนายธรรมศาลาว่า “อย่าวิตกเลย จงศรัทธาเท่านั้น” 37ท่านไม่อนุญาตให้ใครไปด้วย เว้นแต่เปโตร ยะอฺกูบ และยะหฺยาน้องชายของยะอฺกูบ 38เมื่อท่านไปถึงบ้านของนายธรรมศาลาแล้วก็เห็นคนกำลังวุ่นวายร้องไห้คร่ำครวญอย่างมาก 39เมื่อท่านเข้าไปแล้ว จึงถามพวกเขาว่า “พวกท่านร้องไห้วุ่นวายไปทําไม? เด็กคนนั้นไม่ตาย เพียงแต่นอนหลับอยู่เท่านั้น” 40พวกเขาก็พากันหัวเราะเยาะท่าน หลังจากท่านไล่คนเหล่านั้นออกไปแล้ว จึงพาบิดามารดาและพวกสาวกที่ตามท่านมานั้นเข้าไปในที่ที่เด็กอยู่ 41ท่านจับมือของเด็กหญิงผู้นั้นกล่าวว่า “ทาลิธา คูม” แปลว่า เด็กหญิงเอ๋ย จงลุกขึ้นเถิด 42เด็กหญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นเดินทันทีเพราะว่าเด็กคนนั้นอายุสิบสองปีแล้ว พวกเขาก็ประหลาดใจอย่างยิ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้